monumenta.ch > Hieronymus > csg51.210 > bnfGrec107.289 > sectio 14

Word Selection for Searching

Report an Error in this Sectio
Hrabanus Maurus, Martyrologium, 4, 14
XVIII KAL. MAII. Romae, Tyburtii, et Valeriani, et Maximi, sub Almachio Urbis praefecto, quorum primi fustibus caesi et gladio sunt percussi, ultimus tandiu plumbatis verberatus donec spiritum redderet. Eodem die in Nitria Frontonis monachi, qui septuaginta monachos in eremum secum adduxit, ut sequestrati ab hominibus divinae contemplationi vacarent: sed cum esset ibi, diabolo instigante, ipsi monachi contra abbatem suum murmuraverunt, quod non possent prae fame in eremo habitare; sed consolans eos abbas suus, a Domino ipsis promisit solatium, quod et ita evenit. Nam Dominus per visionem angelicam quemdam divitem corripuit, quod ipse in deliciis vivens, servis suis in eremo habitantibus alimentum non praeberet: qui cum non sciret ubi illi habitarent, consilio accepto septuaginta camelos onerabat alimentis, et dimisit illos quo Dominus eos vellet perducere. At illi a domino suo dimissi, pergebant in solitudinem ubi servi Dei habitabant, et eis alimenta satis portabant. Sed sanctus Fronto hoc videns, cavens avaritiam, noluit omnia accipere, sed medietatem tulit: alteram vero medietatem super camelos positam remisit ad dominum suum, qui sani ad proprium dominum reversi sunt. Ex illo igitur anno usque ad vitam Frontonis misit dives ipse notato tempore, quo anno miserat, escas necessarias fratribus dirigebat: aliis sic divitibus Dominus imperabat, et ex omnibus dapibus irrigati, nihil Dei servi cum sancto Frontone minus habebant, vigilabant hi operibus Dei, filii cum patre; spiritualibus eos admovens dapibus, adimplebat quotidie sermone coelesti, exsultans laetabatur in Domino, qui sibi talem dederat intellectum, ut aviae solitudinis loca quaesivisset.