Augustinus Augustinus, Sermones, 10, 153, 8 Attende ergo nunc verba superiora, quae videbantur obscura: Cum enim essemus in carne. Verba quae superiora diximus, unde coepit lectio quae obscura videbatur, attendite: Cum enim essemus in carne, passiones peccatorum quae per Legem sunt. Unde per Legem sunt? Quia eramus in carne. Quid est, quia eramus in carne? Praesumebamus de carne. Num enim qui loquebatur Apostolus, iam exierat de ista carne, aut eis loquebatur qui iam exierant morte de ista carne? Non utique; sed secundum huius vitae modum, et qui loquebatur, et quibus loquebatur, in carne erant. Quid ergo est, Cum essemus in carne; nisi, cum de carne praesumeremus, hoc est, de nobis consideremus? Homini enim dictum est, et de hominibus dictum est, Videbit omnis caro salutare Dei. Quid est, Videbit omnis caro; nisi, videbit omnis homo? Et quid est, Verbum caro factum est; nisi, Verbum homo factum est? Non enim Verbum et caro erat, et anima ibi non erat: sed carnis nomine homo significatus est, in eo quod legitur, Verbum caro factum est. Ergo Cum essemus in carne, id est, in concupiscentiis carnis versaremur, ibique totam spem nostram tanquam in nobis poneremus: passiones peccatorum, quae per legem sunt, auctae sunt per legem. Prohibendo enim fecerunt legis praevaricatorem; quia ille qui praevaricator est factus, Deum non habuit adiutorem. Operabantur ergo in membris nostris, ut fructum ferrent, cui, nisi morti? Si damnandus erat peccator quam spem habet praevaricator?