Hieronymus Hieronymus, Commentarii, in Ionam, 2, 35 Cum angustiaretur in me anima mea, Domini recordatus sum. LXX: Cum deficeret ex me anima mea, Domini recordatus sum. Cum, inquit, nullum aliud sperarem auxilium, recordatio Domini mihi saluti fuit, iuxta illud: Recordatus sum Domini, et laetatus sum. Et in alio loco: Recordatus sum dierum antiquorum, et annos aeternos in mente habui. Ego cum desperarem salutem, et carnis fragilitas in medio ventre ceti nihil me de vita sperare permitteret, quidquid impossibile videbatur, Domini recordatione superatum est.