Hrabanus Maurus Hrabanus Maurus, Martyrologium, 10, 23 X KAL. Venantii abbatis, qui, spreto saeculi luxu et nuptiis carnalibus, elegit monasticam vitam, qua Deo soli serviret. Nam cum in monasterio sancti Martini abbatis officio functus die Dominica, oratione expleta, reverteretur, super bacellum sustentatus, in medio confessoris atrio erectis auribus oculisque ad coelum diutissime attentus stetit immobilis. Deinde motus a loco coepit dare gemitus ac suspiria longa producere, interrogatusque a suis quid hoc esset, aut si aliquid fuisset divinum intuitus, enarraret, respondit: 'Vae nobis inertibus et pigris, ecce iam in coelo missarum solemnia expediuntur, et nos segnes nec inchoare coepimus huius ministerii sacramentum. Vere, inquit, dico vobis quod ego audivi voces angelorum in coelis sanctos in laude Domini proclamantes,' et dicto citius in monasterio missarum solemnia coepit explere. Sed nec illud praeteribo, quod quadam vice dum iuxta consuetudinem, ut supra diximus, de basilicis, quas orationis gratia adierat, repedaret, et in basilica ad missas Dominicae orationis verba decantarentur, cum illi dixerunt: Libera nos a malo, audivit e tumulo cuiusdam vocem dicentem similiter: Libera nos a malo, quod non sine perfectionis merito censetur, ut haec meruisset audire. Postea multa miracula gessit, magnarum virtutum gratia pollens, impletoque vitae praesentis curriculo vitam percepturus aeternam, emigravit ab hoc saeculo.