| oraque magnanimum spirantia paene virorum in rostris iacuere suis. sed enim abstulit omnis, tamquam sola foret, rapti Ciceronis imago. tunc redeunt animis ingentia consulis acta iurataeque manus deprensaque foedera noxae patriciumque nefas; extincti poena Cethegi deiectusque redit votis Catilina nefandis. quid favor aut coetus, pleni quid honoribus anni profuerant, sacris exculta quid artibus aetas? abstulit una dies aevi decus, ictaque luctu conticuit Latiae tristis facundia linguae. unica sollicitis quondam tutela salusque, egregium semper patriae caput, ille senatus vindex, ille fori, legum iurisque togaeque, publica vox saevis aeternum obmutuit armis. informes voltus sparsamque cruore nefando canitiem sacrasque manus operumque ministras tantorum pedibus civis proiecta superbis proculcavit ovans nec lubrica fata deosque respexit. nullo luet hoc Antonius aevo. hoc nec in Emathio mitis victoria Perse nec te, dire Syphax, non fecit (in) hoste Philippo, inque triumphato ludibria cuncta Iugurtha afuerunt, nostraeque cadens ferus Hannibal irae membra tamen Stygias tulit inviolata sub umbras. |