| Augustinus |
| De Genesi ad litteram |
| LIBER PRIMUS. Expenditur initium Geneseos, cap. 1, vers. 1: In principio fecit Deus coelum et terram: usque ad vers. 5: Et vocavit Deus lucem diem, etc. |
| CAPUT PRIMUM. - In Scriptura quid considerandum. |
| CAPUT II. - Quomodo dixit Deus, Fiat lux; an per creaturam, an per aeternum Verbum. |
| CAPUT III. - Quid sit lux illa. Curve non dictum, Fiat coelum, etc., sicut, Fiat lux. Responsio prima. |
| CAPUT IV. - Altera responsio ad superiorem quaestionem. |
| CAPUT IV. - Ratio cur in primo versiculo Geneseos subintelligatur materia informis. |
| CAPUT V. - Informem esse creaturam intellectualem, nisi perficiatur conversa ad divinum Verbum. Spiritus sanctus cur super aquam ferri dictus est antequam narraretur dixisse Deum, Fiat lux. |
| CAPUT VI. - Trinitas insinuata cum in inchoatione, tum in perfectione creaturae. |
| CAPUT VII. - Spiritus Dei cur dictus est superferri super aquam. |
| CAPUT VIII. - Dei amor in creaturas praestat eis ut sint, et ut maneant. |
| CAPUT IX. - Utrum in tempore dictum sit, Fiat lux, an sine tempore. |
| CAPUT X. - Quomodo dies unus peractus fuit, sive in creatione sive post creationem lucis. Primus explicandi modus improbatur. Secundus dicendi modus difficultatibus implicatur. |
| CAPUT XI. - De solis officio nova difficultas in superiore modo dicendi. |
| CAPUT XII. - Alia difficultas de successione trium dierum et noctium ante solis creationem. Congregatio aquarum quomodo facta. |
| CAPUT XIII. - Aqua et terra quando creatae. |
| CAPUT XV. - Materia origine, non tempore formam praecedit. |
| CAPUT XVI. - Alia ratio explicandi quomodo dies et nox facta fuerit, emissione scilicet et contractione lucis, non probatur. |
| CAPUT XVII. - De spirituali tuce difficultas, quomodo in ea sit vespera et mane, divisioque a tenebris. |
| CAPUT XVIII. - Quomodo Deus operatur. |
| CAPUT XIX. - In obscuris Scripturae locis nihil temere asserendum. |
| CAPUT XX. - Genesim cur interpretetur sententias varias proferendo, non aliquam unam asserendo. |
| CAPUT XXI. - Quis fructus huiusmodi interpretationis, qua nihil temere asseritur. |