Ambrosius, De apologia David, § 67
| 1 | denique sequitur : n e proicias me a facie tua et spiritum sanctum tuum n e auferas a me. |
| 2 | si quis nos offenderit seruulorum, auertere ab eo uultum solemus. |
| 3 | plerique autem diuitum amendare consueuerunt mancipia sua et per agellul08 relegare, et haec poena grauior aestimatur. |
| 4 | denique solent magis se offerre uerberibus. |
| 5 | si apud homines hoc graue ducitur, quanto magis apud dominum deum nostrum. |
| 6 | quasi non hinc dolor parricidalis, reprimendus quidem, si qua eum pietas temperare potuisset, eruperit, quod faciem suam deus a Cain muneribus auertit, respexit autem super munera Abel. |
| 7 | itaque tacito uultu alterum innocentem pronuntiauit, alterum peccatorem. |
| 8 | ergo quasi ultimus seruus humiliat se et quasi in peccato deprehensus et offensae reus obsecrat, ut flagelletur potius quam proiciatur a facie domini. |