monumenta.ch > Ambrosius > . . . > 35 > 27 > 10 > 22 > 9 > . . . > 15 > . . . > 11 > . . . > . . . > 1 > 44 > 23 > . . . > . . . > . . . > 27 > 32 > . . . > . . . > . . . > 23 > 8 > 59 > . . . > 32 > . . . > 2 > . . . > 102 > 25 > . . . > 39 > 7 > . . . > 25 > . . . > 5 > 107 > 109 > 4 > 3 > 104 > 6 > 33 > 21 > 110 > 6 > 33 > 101 > 100 > 113 > 106 > 103 > 105 > 108 > 6 > 29 > 9 > 1 > 111 > 9 > 112 > 8 > 16 > 29 > 1 > 6 > 6 > 8 > 73 > 17 > 20 > 2 > 18 > 24 > 13 > 6 > 14 > 6 > 7 > 9 > 1 > 6 > 2 > 6 > 12
Ambrosius, Epistolarum classis I, 5, 11. <<<     >>> 13.

Ambrosius, Epistolarum classis I, 5, 12.

1 At forte sterilitatis obtentu abscondi in aliquibus possit flagitium.
2 Hic vero cum editus partus et expositus, vel necatus (dum invidiae magis, quam probationi consulitur) dissipatus sit per aures universorum, strangulata est libertas calumniarum, si peperit.
3 Nempe Veronae fuit, visebatur frequenter a virginibus et mulieribus; in honore enim semper erat.
4 Visebatur et a sacerdotibus propter pudicitiae reverentiam, et gravitatis speculum.
5 Quomodo ergo potuit occulere crimen, quod se vel specie sui proderet? Quomodo texit uterum? quomodo non refugit aspectum mulierum, oculos salutantium? quomodo parturiens vocem repressit? Sed hoc non patitur dolor: denique Scriptura hos maximos dicit dolores, qui sunt parturientis (Gen. III, 16).
6 Sic enim, inquit, dies Domini subito venit, et improvisus adest, ut dolor partus, qui intercludit omnia effugia delitescendi (Esai. XIII, 8, 9).
Ambrosius HOME