monumenta.ch > Ambrosius > . . . > 35 > 27 > 10 > 22 > 9 > . . . > 15 > . . . > 11 > . . . > . . . > 1 > 44 > 23 > . . . > . . . > . . . > 27 > 32 > . . . > . . . > . . . > 23 > 8 > 59 > . . . > 32 > . . . > 2 > . . . > 102 > 25 > . . . > 39 > 7 > . . . > 25 > . . . > 5 > 107 > 109 > 4 > 3 > 104 > 6 > 33 > 21 > 110 > 6 > 33 > 101 > 100 > 113 > 106 > 103 > 105 > 108 > 6 > 29 > 9 > 1 > 111 > 9 > 112 > 8 > 16 > 29 > 1 > 6 > 6 > 8 > 73 > 17 > 20 > 2 > 18 > 24 > 13 > 6 > 14 > 6
Ambrosius, Epistolarum classis I, 34, 5. <<<     >>> 7.

Ambrosius, Epistolarum classis I, 34, 6.

1 Docuit igitur Apostolus quod humani generis creatura subiecta vanitati sit.
2 Quid enim tam homo, quam anima eius? De consortibus eius dicit: Cum sumus in corpore isto, ingemiscimus gravati (II Cor. V, 4).
3 Sed et David dicit: Homo vanitati similis factus est (Psal. CXLIII, 4); et: Universa vanitas, omnis homo vivens (Psal. XXXVIII, 6).
4 Vita itaque hominis in hoc saeculo vanitas est.
5 Huic vanitati subiecta est anima.
6 Itaque sanctus cum facit quae sunt corporis, non sponte facit, non volens, sed propter eum qui subiecit in spe (Rom. VIII, 20), facit ut ei pareat.
7 Ab hoc igitur exemplo animae progrediamur ad creaturas reliquas.
Ambrosius HOME