Augustinus, De haeresibus, LXXXVII.
| 1 | Est quaedam haeresis rusticana in campo nostro, id est, Hipponensi, vel potius fuit: paulatim enim diminuta, in una exigua villa remanserat, in qua quidem paucissimi, sed omnes hoc fuerunt, qui omnes modo correcti et catholici facti sunt, nec aliquis illius supersedit erroris. |
| 2 | Abelonii vocabantur, punica declinatione nominis. |
| 3 | Hos nonnulli dicunt ex filio Adae fuisse nominatos, qui est vocatus Abel: unde Abelianos vel Abeloitas eos nos possumus dicere. |
| 4 | Non miscebantur uxoribus, et eis tamen sine uxoribus vivere sectae ipsius dogmate non licebat. |
| 5 | Mas ergo et femina sub continentiae professione simul habitantes, puerum et puellam sibi adoptabant in eiusdem coniunctionis pacto successores suos futuros. |
| 6 | Morte praeventis quibusque singulis alii subrogabantur: dum tamen duo duobus disparis sexus in illius domus societate succederent. |
| 7 | Utrolibet quippe parente defuncto, uno remanenti, usque ad eius quoque obitum filii serviebant. |
| 8 | Post cuius mortem etiam ipsi puerum et puellam similiter adoptabant. |
| 9 | Nec unquam eis defuit unde adoptarent, generantibus circumquaque vicinis, et filios suos inopes ad spem haereditatis alienae libenter dantibus. |