Augustinus, De libero arbitrio, LIBER SECUNDUS. In quo, CAPUT XVII. - Bonum..., 45.
| 1 | Omnis enim res mutabilis, etiam formabilis sit necesse est. |
| 2 | Sicut autem mutabile dicimus quod mutari potest, ita formabile quod formari potest appellaverim. |
| 3 | Nulla autem res formare seipsam potest: quia nulla res potest dare sibi quod non habet; et utique ut habeat formam, formatur aliquid. |
| 4 | Quapropter quaelibet res si quam habet formam, non ei opus est accipere quod habet; si qua vero non habet formam, non potest a se accipere quod non habet. |
| 5 | Nulla ergo res, ut diximus, formare se potest. |
| 6 | Quid autem amplius de mutabilitate corporis et animi dicamus? superius enim satis dictum est. |
| 7 | Conficitur itaque, ut et corpus et animus forma quadam incommutabili et semper manente formentur. |
| 8 | Cui formae dictum est: Mutabis ea et mutabuntur; tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient . |
| 9 | Annos sine defectu, pro aeternitate posuit prophetica locutio. |
| 10 | De hac item forma dictum est, quod in seipsa manens innovet omnia . |
| 11 | Hinc etiam comprehenditur omnia providentia gubernari. |
| 12 | Si enim omnia quae sunt, forma penitus subtracta nulla erunt, forma ipsa incommutabilis, per quam mutabilia cuncta subsistunt, ut formarum suarum numeris impleantur et agantur, ipsa est eorum providentia: non enim ista essent, si illa non esset. |
| 13 | Intuens ergo et considerans universam creaturam, quicumque iter agit ad sapientiam, sentit sapientiam in via se sibi ostendere hilariter, et in omni providentia occurrere sibi: et tanto alacrius ardescit viam istam peragere, quanto et ipsa via per illam pulchra est, ad quam exaestuat pervenire. |