Augustinus, De libero arbitrio, LIBER TERTIUS. In quo quaeritur..., CAPUT IV. - Deus..., 10.
| 1 | A. Unde tibi videtur adversum esse liberum arbitrium nostrum praescientiae Dei? quia praescientia est, an quia Dei praescientia est? E. Quia Dei potius. |
| 2 | A. Quid ergo? si tu praescires peccaturum esse aliquem, non esset necesse ut peccaret? E. Imo necesse esset ut peccaret: non enim aliter esset praescientia mea, nisi certa praescirem. |
| 3 | A. Non igitur quia Dei praescientia est, necesse est fieri quae praescierit, sed tantummodo quia praescientia est; quae si non certa praenoscit, utique nulla est. |
| 4 | E. Consentio: sed quorsum ista? A. Quia, nisi fallor, non continuo tu peccare cogeres, quem peccaturum esse praescires; neque ipsa praescientia tua peccare eum cogeret, quamvis sine dubio peccaturus esset: non enim aliter id futurum esse praescires. |
| 5 | Sicut itaque non sibi adversantur haec duo, ut tu praescientia tua noveris quod alius sua voluntate facturus est; ita Deus neminem ad peccandum cogens, praevidet tamen eos qui propria voluntate peccabunt. |