Augustinus, De libero arbitrio, LIBER TERTIUS. In quo quaeritur..., CAPUT XIII. - Ex..., 38.
| 1 | Quid, quod etiam in ipsis rebus quae vituperantur, nullius vituperatur nisi vitium? Nullius autem vituperatur vitium, nisi cuius natura laudatur. |
| 2 | Aut enim secundum naturam est quod vituperas; et non est vitium, tuque magis emendandus es, ut recte vituperare noveris, quam illud quod non recte vituperas; aut si vitium est, ut recte vituperari possit, etiam contra naturam sit necesse est. |
| 3 | Omne quippe vitium, eo ipso quo vitium est, contra naturam est. |
| 4 | Si enim naturae non nocet, nec vitium est; si autem quia nocet ideo vitium est, ideo vitium est quia contra naturam est. |
| 5 | Quod si non suo, sed alieno vitio aliqua natura corrumpitur, iniuste vituperatur, et quaerendum est utrum illa natura non corrumpatur vitio suo, cuius vitio potuit aliena natura corrumpi. |
| 6 | Sed quid est aliud vitiari, nisi vitio corrumpi? Porro natura quae non vitiatur, caret vitio: cuius autem vitio aliena natura corrumpitur, habet utique vitium. |
| 7 | Prior ergo vitiosa est, et prior corrumpitur vitio suo, cuius vitio alia quoque corrumpi potest. |
| 8 | Ex quo colligitur, contra naturam esse omne vitium, etiam eius rei cuius est vitium. |
| 9 | Quapropter, quoniam in quacumque re non vituperatur nisi vitium, ideo autem vitium est, quia contra naturam eius rei est cuius est vitium, nullius rei recte vituperatur vitium, nisi cuius natura laudatur. |
| 10 | Non enim tibi recte in vitio displicet, nisi quia vitiat quod in natura placet. |