Augustinus, De ordine, 1, § 17
| 1 | Ego mirabar et tacebam. |
| 2 | Trygetius autem ubi uidit hominem paululum quasi digesta ebrietate affabilem factum redditumque conloquio: Absurdum, inquit, mihi uidetur, Licenti, et plane alienum a ueritate quod dicis; sed quaeso patiare me paululum nec proturbes clamitando. |
| 3 | - Dic quod uis, ait ille; non enim metuo, ne me auferas ab eo, quod uideo ac paene teneo. |
| 4 | - Utinam, inquit, ab eo quemdefendis ordinedeuius non sis! non tanta in deum feraris, ut mitius loquar, incuria. |
| 5 | quid enim potuit dici magis impium quam etiam mala ordine contineri ? certe enim deus amat ordinem. |
| 6 | - Uero amat, ait ille; ab ipso manat, cum ipso est, et si quid potest de re tantum alta conuenientius dici, cogita quaeso ipse tecum. |
| 7 | nec enim sum idoneus, qui te ista nunc doceam. |
| 8 | - Quid cogitem ? inquit Trygetius; accipio prorsus quod dicis satisque mihi est in eo, quod intellego. |
| 9 | certe enim et mala dixisti ordine contineri et ipsum ordinem manare a summo deo atque ab eo diligi. |
| 10 | ex quo sequitur, ut et mala sint a summo deo et mala deus diligat. |