Augustinus, De ordine, 2, § 21
| 1 | Non te moueant ista, inquam. |
| 2 | nam ubi res conuenit, quis non uerba contemnat? quare iam ad illam tandem ordinis definitionem redeamu». |
| 3 | nam ordinem esse dixisti. |
| 4 | quo deus agit omnia. |
| 5 | nihil autem, ut uideo, non agit deus; nam inde tibi uisum est nihil praeter ordinem posse inueniri. |
| 6 | -Manet, inquit, sententia mea; sed iam uideo, quid sis dicturus: utrum deus agit, quae non bene agi confitemur. |
| 7 | - Optime. |
| 8 | inquam; prorsus oculum in mentem iniecisti. |
| 9 | sod ut uidisti. |
| 10 | quid essem dicturus. |
| 11 | ita peto uideas, quid respondendum sit. |
| 12 | - Atque ille nutans capite atque umeris: Turbamur, inquit. |
| 13 | - Ethuicforte quaestionimatersuperuenerat. |
| 14 | atque ille post aliquantum silentium petit, ut a me hoc ipsum rursus interrogaretur; cui loco superius a Trygetio fuisse responsum non omnino animum aduerterat. |
| 15 | tum ego: Quid, inquam, uel cur tibi repetam? actum, aiunt, ne agas. |
| 16 | quare moneo potius, ut ea, quae supra dicta sunt, uel legere cures, si audire nequiuisti. |
| 17 | quam quidem absentiam a sermone nostro animi tui non aegre tuli diuque ita esse pertuli, ut neque illa impedirem, quae tecum intentus remotusque a nobis pro te agebas, et ea persequerer, quae te amittere stilus iste non sineret. |