Augustinus, Epistolae, 44, 1, 1.
| 1 | Fortunium quem Tubursicum habetis episcopum, per eamdem civitatem, quanquam festinantissime, cum ad Cirtensem Ecclesiam pergeremus, experti sumus ita omnino ut de illo soletis benignissime polliceri. |
| 2 | Eam ipsam quippe vestram de illo nobis sermocinationem cum ei renuntiaremus, volentes eum videre, non abnuit. |
| 3 | Venimus itaque ad eum; quia aetati eius id a nobis deferendum videbatur, potius quam exigendum ut ipse ad nos veniret prior. |
| 4 | Perreximus ergo comitantibus non paucis, quos forte aggregatos nobis illud tempus invenerat. |
| 5 | Cum autem apud eum consedissemus, rumore disperso non parva praeterea turba confluxit; sed nobis in tota illa multitudine perpauci apparebant, qui utiliter ac salubriter agi causam illam, et tantam reique tantae quaestionem prudenter et pie discuti cuperent. |
| 6 | Caeteri vero magis ad spectaculum quasi altercationis nostrae prope theatrica consuetudine, quam ad instructionem salutis christiana devotione convenerant. |
| 7 | Quapropter nec silentium nobis praebere, nec intente nobiscum atque modeste saltem et ordinate colloqui potuerunt, exceptis, ut dixi, paucis, quorum religiosa et simplex apparebat intentio. |
| 8 | Itaque libere pro sui cuiusque animi motu immoderate loquentium omnia strepitu turbabantur, nec evincere sive nos, sive ipse rogando, interdum etiam obiurgando potuimus, ut nobis modestum silentium praeberetur. |