Augustinus, Epistolae, 82, 2, 19.
| 1 | At enim dixit idem apostolus: Ecce ego Paulus dico vobis quia si circumcidamini, Christus vobis nihil proderit (Gal. V, 2). |
| 2 | Decepit ergo Timotheum, et fecit ei nihil prodesse Christum. |
| 3 | An quia hoc fallaciter factum est, ideo non obfuit? |
| 4 | At ipse hoc non posuit, nec ait, Si circumcidamini veraciter, sicut nec fallaciter; sed sine ulla exceptione dixit: Si circumcidamini, Christus vobis nihil proderit. |
| 5 | Sicut ergo tu vis hic locum dare sententiae tuae, ut velis subintelligi, nisi fallaciter; ita non imprudenter flagito ut etiam nos illic intelligere sinas eis dictum, Si circumcidamini, qui propterea volebant circumcidi, quod aliter se putabant in Christo salvos esse non posse. |
| 6 | Hoc ergo animo, hac voluntate, ista intentione quisquis tunc circumcidebatur, Christus ei nihil omnino proderat: Sicut alibi aperte dicit, Nam si per Legem iustitia, ergo Christus gratis mortuus est (Gal. II, 21). |
| 7 | Hoc declarat et quod ipse commemorasti: Evacuati estis a Christo qui in Lege iustificamini; a gratia excidistis. |
| 8 | Illos itaque arguit, qui se iustificari in Lege credebant, non qui legitima illa in eius honorem, a quo mandata sunt, observabant, intelligentes et qua praenuntiandae veritatis ratione mandata sint, et quousque debeant perdurare. |
| 9 | Unde est illud quod ait, Si spiritu ducimini, non adhuc estis sub Lege (Id. V, 4, 18): unde, velut colligis, apparet qui sub Lege est non dispensative ut nostros putas voluisse maiores, sed vere, ut ego intelligo, eum Spiritum sanctum non habere. |