Augustinus, Epistolae, 105, 4, 13.
| 1 | Concordate nobiscum, fratres; diligimus vos, hoc vobis volumus quod et nobis. |
| 2 | Si propterea nos gravius odistis, quia errare vos et perire non permittimus, hoc Deo dicite, quem timemus minantem malis pastoribus, et dicentem: Quod erraverat, non revocastis, et quod perierat, non inquisistis (Ezech. XXXIV, 4). |
| 3 | Hoc vobis per nos Deus ipse facit, sive obsecrando, sive minando, sive corripiendo, sive damnis, sive laboribus, sive per suas occultas admonitiones vel visitationes, sive per potestatum temporalium leges. |
| 4 | Intelligite quid vobiscum agatur; perire vos non vult Deus in sacrilega discordia alienatos a matre vestra Catholica. |
| 5 | Nihil in nos aliquando probare potuistis; vestri episcopi conventi a nobis, nunquam nobiscum pacifice conferre voluerunt, quasi fugientes cum peccatoribus loqui. |
| 6 | Quis ferat istam superbiam? |
| 7 | quasi Paulus apostolus non contulerit cum peccatoribus et cum valde sacrilegis: legite Actus Apostolorum, et videte. |
| 8 | Quasi ipse Dominus non cum Iudaeis, a quibus crucifixus est, sermones de Lege habuerit, eisque congruenter responderit. |
| 9 | Postremo diabolus est primus omnium peccatorum, qui converti ad iustitiam nunquam poterit, et tamen nec ipse Dominus de Lege dedignatus est ei respondere; ut intelligatis istos ideo nobiscum nolle conferre, quia causam suam perditam norunt. |