Augustinus, Epistolae, 202a, 4, 10

1	Solam quippe unam causam videris secutus, qua contradictores tuos refelleres; quod scilicet negarent esse opus Dei animas nostras.
2	Quod si sentiunt, merito eorum sententia iudicatur esse damnanda.
3	Nam hoc si de ipsis corporibus dicerent, procul dubio fuerant emendandi, vel detestandi.
4	Quis enim Christianus neget, opera Dei esse corpora singulorum quorumque nascentium?
5	nec tamen ea propterea negamus a parentibus gigni, quia fatemur divinitus fingi.
6	Quando ergo dicitur sic etiam animarum nostrarum incorporea quaedam sui generis semina, et a parentibus trahi, et tamen ex eis animas Dei opere fieri; ad hoc refutandum non humana coniectura, sed divina Scriptura testis adhibenda est.
7	Nam de sanctis Libris canonicae auctoritatis potuit nobis testimoniorum suppetere copia, qua probatur Deus animas facere: sed testimoniis talibus ii redarguuntur, qui opera Dei esse singulas quasque animas in hominibus nascentibus negant; non ii qui hoc fatentur, et tamen eas sicut corpora Deo quidem operante formari, sed ex parentum propagatione, contendunt.
8	Ad hos refellendos tibi divina testimonia certa quaerenda sunt; aut si iam invenisti, nobis qui nondum invenimus, cum impensissime, quantum possumus, inquiramus, mutua dilectione mittenda.