monumenta.ch > Augustinus > 10.15 > . . . > . . . > 17.22 > . . . > . . . > 11.20 > . . . > . . . > . . . > 14.24 > . . . > . . . > 10.17 > . . . > 10.12 > . . . > . . . > 14.19 > . . . > 18.35 > . . . > 10.11 > . . . > . . . > . . . > . . . > 12.19 > 10.19 > 13.23 > . . . > . . . > 11.23 > 18.24 > . . . > 15.26 > . . . > 15.20 > 19.26 > 17.23 > 10.14 > 11.15 > 12.22 > 12.18 > 1 > 12.15 > 10.15 > 12.17 > 11.14 > 10.13 > 2 > 10.14 > 1 > 6 > 6 > > ยง 19 > 6 > 6
Augustinus, Epistolae, 214, 5. <<<     >>> 7.

Augustinus, Epistolae, 214, 6.

1 Melius autem facitis (quod multum rogo), si ipsum a quo dicunt se fuisse turbatos, ad me mittere non gravemini.
2 Aut enim non intelligit librum meum, aut forte ipse non intelligitur, quando difficillimam quaestionem et paucis intelligibilem solvere atque enodare conatur.
3 Ipsa est enim quaestio de gratia Dei, quae fecit ut homines non intelligentes putarent apostolum Paulum dicere: Faciamus mala, ut veniant bona (Rom. III, 8).
4 Unde apostolus Petrus in secunda Epistola sua, Quapropter, inquit, charissimi, haec exspectantes satagite inviolati et immaculati apud eum reperiri in pace; et Domini nostri patientiam salutem existimate: sicut et dilectissimus frater noster Paulus, secundum eam quae data est ei sapientiam, scripsit vobis, ut et in omnibus epistolis loquens in eis de his; in quibus sunt quaedam difficilia intellectu, quae indocti et instabiles homines pervertunt, sicut et caeteras Scripturas, ad proprium suum interitum (II Petr. III, 14-16.)
Augustinus HOME