Augustinus, Epistolae, 238, 4, 22.
| 1 | Nam quaedam etiam sic dicuntur, ut hominibus parum intelligentibus et ipse Filius maior Patre videatur. |
| 2 | Quis enim cum fuerit interrogatus, quid sit maius, verum an veritas, non potius respondeat veritatem esse maiorem? |
| 3 | ab illa enim vera sunt quaecumque vera sunt. |
| 4 | Non autem ita est in Deo. |
| 5 | Nam Filium maiorem Patre utique non dicimus; et tamen Filius dicitur esse veritas: Ego sum, inquit, via, et veritas, et vita (Ioan. XIV, 6). |
| 6 | De Patre autem tantummodo vos vultis intelligi quod ait, Ut cognoscant te unum verum Deum, et quem misisti Iesum Christum (Id. XVII, 3); ubi nos subaudimus etiam Iesum Christum verum Deum, ut haec sit sententia: Te et quem misisti Iesum Christum cognoscant unum verum Deum; ne illa consequatur absurditas, ut si propterea non est verus Deus Iesus Christus, quia dictum est Patri, te unum verum Deum; propterea non sit Dominus Pater, quia dictum est de Christo, unus Dominus. |
| 7 | Verumtamen secundum pravum intellectum, vel potius errorem, maior est Deus veritas, quam Deus verus; quia verus a veritate est: maior ergo Patre Filius, quia iste est veritas, ille verus. |
| 8 | Hanc perversitatem pellit ex animo, qui didicerit Patrem verum Deum esse gignendo veritatem, non participando: non est autem alia substantia veri gignentis, et alia genitae veritatis. |