| 1 | paene simul tecum solacia r. m. cum suis enim solaciis perit poeta, qui necdum editis carminibus moritur. |
| 2 | Vergilius autem illo tempore nondum aliquid scripserat. |
| 3 | et dicendo 'solacia' latenter tempora carpit Augusti, quibus carmina non oblectamento fuerunt, sed solacio, quod infelicium esse consuevit. |
| 4 | vel 'tua solacia' tua carmina, quibus consolamur. |