| Augustinus |
| De libero arbitrio |
| CAPUT PRIMUM. - Libertas, qua peccatur, cur a Deo data. |
| CAPUT II. - Obiectio: Liberum arbitrium, si ad bonum datum est, quomodo ad malum flexile. |
| CAPUT III. - Deum esse ut manifestum evadat, disquiritur quid sit in homine praestantissimum. |
| CAPUT IV. - Sensus interior sentit ipsum sentire: an et se discernat. |
| CAPUT V. - Sensus interior praestat externis sensibus, quorum est moderator et iudex. |
| CAPUT VI. - Ratio caeteris in homine praestat; qua si quid praestantius, Deus est. |
| CAPUT VII. - Quomodo idem sentiatur a multis quidve totum, quid non totum et simul a singulis. |
| CAPUT VIII. - Numerorum ratio nullo corporis sensu percipitur, a quovis intelligente percepta una est et incommutabilis. |
| CAPUT IX. - Quid sapientia, sine qua nemo beatus; an una sit in omnibus sapientibus. |
| CAPUT X. - Una est sapientiae lux omnibus sapientibus communis. |
| CAPUT XI. - Sapientia et numerus an idem, an alterum ab altero vel in altero existat. |
| CAPUT XII. - Una et incommutabilis in omnibus intelligentibus veritas, eaque nostra mente superior. |
| CAPUT XIII. - Exhortatio ad amplexum veritatis, quae una beatos facit. |
| CAPUT XIV. - Veritas possidetur cum securitate. |
| CAPUT XV. - Deum esse ex ratione fuse explicata iam certo cognoscitur. |
| CAPUT XVI. - Sapientia studiosis sui inquisitoribus sese in via ostendit, numeris videlicet cuique rei impressis. |
| CAPUT XVII. - Bonum et perfectio quaecumque ex Deo est. |
| CAPUT XVIII. - Libera voluntas tametsi ad malum usum converti possit, in bonis numeranda est. |
| CAPUT XIX. - Bona magna, minima, et media. In mediis censetur libertas. |
| CAPUT XX. - Ex Deo non est motus ille, quo voluntas ab incommutabili bono avertitur. |