monumenta.ch Augustinus Verlauf einblenden

in A,a HILFE

Augustinus, Enarrationes in Psalmos, IN PSALMUM XCV. SERMO
Edition: J.-P. Migne PL36, Paris, 1845

Tipp

(4)

ficatur

domus,

sic

eriguntur

moles

in

ipsa

domo:

crescunt

lapides

qui

ducuntur

ad

aedificium.

Crescite

ergo,

intelligite

Christum

magnum:

et

parvus

magnus

est,

magnus

nimis.

Finivit

verba:

volebat

dicere

quantum

magnus;

etsi

tota

die

diceret,

Magnus,

magnus,

quid

diceret?

Tota

die

dicens,

Magnus

finiret

aliquando;

quia

finitur

dies:

magnitudo

illius

ante

dies,

ultra

dies,

sine

die.

Ergo

quid

diceret?

Quoniam

magnus

Dominus

et

laudabilis

nimis.

Quid

enim

dictura

est

lingua

parva

ad

laudandum

magnum?

Dicendo,

nimis,

emisit

vocem,

et

dedit

cogitationi

quod

sapiat:

tanquam

dicens,

Quod

sonare

non

possum,

tu

cogita;

et

cum

cogitaveris,

parum

erit.

Quod

cogitatio

nullius

explicat,

lingua

alicuius

explicat?

Magnus

Dominus

et

laudabilis

nimis.

Ipse

laudetur,

ipse

praedicetur,

eius

gloria

nuntietur,

et

aedificatur

domus.

5

Terribilis

est

super

omnes

deos.

Sunt

enim

dii

super

quos

sit

terribilis

ille?

Videamus

quos

dicat,

et

videbimus

quare

dicat.

Interim

antequam

dicat,

charissimi,

advertite.

Ille

qui

quasi

territus

videtur

inter

homines,

terribilis

est

super

omnes

deos.

Numquid

non

fremuerunt

gentes?

numquid

non

populi

meditati

sunt

inania

adversus

Dominum

et

adversus

Christum

eius?

Numquid

illi

tauri

pingues

non

circumdederunt

eum?

numquid

non

leo

ille

rugiens

fremuit

super

illum,

et

intrans

in

corda

saevientium

exclamavit,

Crucifige,

crucifige;

quasi

ille

isto

fremitu

terreretur

qui

terribilis

est,

non

super

omnes

homines,

sed

super

omnes

deos?

Ubi

enim

vult

aedificare

domum,

locus

ipse

silvosus

est,

unde

dictum

est

hesterno

die,

Invenimus

eam

in

campis

silvae.

Domum

enim

ipsam

quaerebat,

cum

diceret,

In

campis

silvae.

Et

unde

silvosus

est

locus

ille?

Simulacra

colebant

homines:

non

mirum

quia

porcos

pascebant.

Filius

enim

ille

erat

qui

dimisit

patrem,

et

omnia

sua

consumpsit

in

meretricibus,

vivens

prodige;

pascebat

porcos,

id

est,

colebat

daemonia:

et

ipsa

superstitione

Gentilium,

silva

facta

erat

omnis

terra.

Sed

exstirpat

silvam

qui

aedificat

domum;

et

propterea

dictum

est,

Cum

domus

aedificaretur

post

captivitatem.

Tenebantur

enim

homines

captivi

sub

diabolo,

et

daemonibus

serviebant;

sed

redempti

sunt

a

captivitate.

Vendere

se

potuerunt,

sed

redimere

non

potuerunt.

Venit

Redemptor,

et

dedit

pretium;

fudit

sanguinem

suum,

emit

orbem

terrarum.

Quaeritis

quid

emerit?

Videte

quid

dederit,

et

invenite

quid

emerit.

Sanguis

Christi,

pretium

est.

Tanti

quid

valet?

Quid,

nisi

totus

orbis?

quid,

nisi

omnes

gentes?

Valde

ingrati

sunt

pretio

suo,

aut

multum

superbi

sunt,

qui

dicunt,

aut

illud

tam

parvum

esse,

ut

solos

Afros

emerit;

aut

se

tam

magnos

esse,

pro

quibus

solis

illud

sit

datum.

Non

ergo

exsultent,

non

superbiant:

pro

toto

dedit,

quantum

dedit.

Novit

quid

emerit,

quia

novit

quanti

emerit.

Inde

quia

redempti

sumus

post

captivitatem

aedificatur

domus.

Et

qui

sunt

qui

nos

tenebant

in

captivitate?

Quia

illi

quibus

dicitur,

Annuntiate,

exstirpatores

silvae

sunt:

ut

exstirpent

silvam,

liberent

de

captivitate

terram,

et

struant,

aedificent,

annuntiando

magnitudinem

domus

Domini.

Unde

silva

daemonum

exstirpatur,

nisi

praedicetur

ille

qui

super

omnes

est?

Ergo

omnes

gentes

daemonia

habebant

deos:

quos

dicebant

deos,

daemonia

erant,

Apostolo

dicente

apertius,

Quoniam

quae

immolant

gentes,

daemoniis

immolant,

et

non

Deo.

Quia

ergo

ideo

erant

in

captivitate,

quia

daemoniis

immolabant,

et

propterea

tota

terra

silvosa

remanserat;

annuntiatur

iste

magnus

et

laudabilis

nimis.

6

Et

quomodo

ostenditur

magnitudo

eius,

ut

eradicet

illas

superstitiones,

sub

quibus

captivus

populus

tenebatur,

quem

redimere

advenit

terribilis

super

omnes

deos?

Et

quasi

diceretur

illi,

Quare

dixisti,

super

omnes

deos?

sunt

enim

dii?

sequitur

et

dicit,

Quoniam

omnes

dii

Gentium

daemonia.

Intendat

Charitas

vestra.

Magnum

aliquid

dicebat

paulo

ante,

Magnus

Dominus;

et

tanquam

deficiens

in

laudi

ipsius,

et

laudabilis

nimis.

Nonne

hoc

dixeram,

quia

dimisit

tibi

cogitare

quod

non

poterat

ipse

verbis

explicare?

Explicans

autem

ipse

verbis,

quid

magnum

mihi

dixit

de

Domino

Iesu

Christo?

An

quia

super

omnia

daemonia

est?

Cum

enim

dixisset,

Terribilis

super

omnes

deos;

subiunxit,

Quoniam

omnes

dii

Gentium

daemonia.

Non

est

magnum,

esse

super

daemonia:

et

tu;

si

volueris,

eris;

sed

si

in

illum

credideris.

Itane

ipsa

est

illa

magnitudo

laudis,

Magnus

Dominus

et

laudabilis

nimis?

Volens

enim

explicare,

ut

poterat

humana

lingua,

et

quamvis

magnus

sit

tactor

organi

Spiritus

sanctus,

tamen

per

angustias

spiritus

humani

syllabas

sonat,

sed

cogitationes

generat:

explicare

ergo

per

hanc

linguam

volens,

quid

ait?

Magnus

Dominus

et

laudabilis

nimis.

Dic,

dic,

quantum

laudabilis;

dic.

Terribilis

est,

inquit,

super

omnes

deos.

Quare

dixisti,

super

omnes

deos?

Quoniam

omnes

dii

Gentium

daemonia.

Et

ipsa

est

tota

laus

illius

qui

laudabilis

est

nimis,

quia

superat

omnes

deos

Gentium,

qui

sunt

daemonia?

Exspecta,

et

audi

quod

sequitur:

Dominus

autem

coelos

fecit.

Iam

ergo

non

super

daemonia

solum,

sed

super

omnes

coelos

quos

fecit.

Si

diceret,

Super

omnes

deos,

quoniam

omnes

dii

Gentium

daemonia,

et

ibi

tantummodo

remaneret

laudatio

Domini,

minus

dixerat

quam

nos

solemus

de

Christo

cogitare:

cum

autem

dixit,

Dominus

autem

coelos

fecit;

videte

quid

intersit

inter

coelos

et

daemonia;

et

videte

quid

intersit

inter

ipsos

coelos

et

illum

qui

fecit

coelos;

ecce

quantum

excelsus

est

Dominus.

Non

dixit,

Dominus

autem

super

coelos

sedet;

fortasse

enim

alius

illos

fecisse

putaretur,

super

quos

sederet:

sed

dixit,

Dominus

autem

coelos

fecit.

Si

coelos

fecit,

etiam

Angelos

fecit:

ipse

fecit

Angelos,

ipse

fecit

Apostolos.

Apostolis

cedebant

daemonia:

sed

ipsi

Apostoli

coeli

erant,

qui

Dominum

portabant.

Et

quem

Dominum

portabant?

A

quo

facti

erant.

Audi

quia

coeli

sunt:

Coeli

enarrant

gloriam

Dei.

Ipsis

coelis

dicitur,

Annuntiate

in

gentibus

gloriam

eius,

in

omnibus

populis

mirabilia

eius.

Quoniam

magnus

Dominus

et

laudabilis

nimis,

terribilis

est

super

omnes

deos.

Quos

deos?

Quoniam

omnes

dii

Gentium

daemonia.

Et

ipse

est

terribilis

super

omnes

istos

deos.

Dominus

autem

coelos

fecit.

O

coeli,

quos

fecit,

annuntiate

in

gentibus

gloriam

eius!

Aedificetur

domus

per

omnem

terram,

cantet

omnis

terra

canticum

novum.

7

Confessio

et

pulchritudo

in

conspectu

eius.

Pulchritudinem

amas?

vis

esse

pulcher?

Confitere.

Non

dixit,

Pulchritudo

et

confessio;

sed,

Confessio

et

pulchritudo.

Foedus

eras,

confitere

ut

sis

pulcher:

peccator

eras,

confitere

ut

sis

iustus.

Foedare

te

potuisti;

formosum

te

facere

non

LINKS PRO WORT DEAKTIVIEREN APPARAT EINBLENDEN
Melden Sie einen Fehler oder machen Sie eine Anregung

© 2006 - 2022 Monumenta Informatik