monumenta.ch Augustinus Verlauf einblenden

in A,a HILFE

Augustinus, Enarrationes in Psalmos, IN PSALMUM CXXIV. SERMO AD POPULUM.
Edition: J.-P. Migne PL36, Paris, 1845

Tipp

(2)

psu

ad

ruinam

a

Deo,

quia

intuitus

est

et

inspexit

felicitatem

peccatorum,

et

vidit

eos

habere

pacem,

se

autem

laborem.

Narravit

autem

hoc

cum

iam

evasisset,

cum

iam

correcto

corde

Deo

inhaesisset,

narravit

praeterita

pericula

sua.

Ergo,

Bonus

Deus

Israel:

sed

quibus?

Rectis

corde.

Qui

sunt

recti

corde?

Qui

non

reprehendunt

Deum.

Qui

sunt

recti

corde?

Qui

voluntatem

suam

ad

voluntatem

Dei

dirigunt;

non

voluntatem

Dei

ad

voluntatem

suam

curvare

conantur.

Breve

praeceptum

est,

ut

homo

dirigat

cor

suum.

Vis

habere

rectum

cor?

Tu

fac

quod

vult

Deus;

noli

Deum

velle

facere

quod

vis

tu.

Pravicordes

ergo

sunt,

id

est,

qui

rectum

cor

non

habent,

qui

sedent

et

disputant

quomodo

debuit

facere

Deus;

non

laudando

quod

fecit,

sed

reprehendendo.

Corrigere

illum

volunt:

parum

est

quia

corrigi

ab

eo

nolunt;

et

dicunt,

Non

debuit

Deus

facere

pauperes,

sed

soli

divites

esse

debuerunt;

et

ipsi

soli

viverent.

Utquid

factus

est

pauper?

utquid

vivit?

Reprehendit

Deum

pauperum.

Quanto

melius

esset

pauper

Dei,

et

dives

esset

de

Deo;

hoc

est,

sequeretur

voluntatem

Dei,

et

videret

paupertatem

suam

temporalem

esse,

et

transituram,

divitias

autem

sibi

spirituales

ita

venturas,

ut

nullo

pacto

possent

praeterire;

et

haberet

in

divitiis

cordis

fidem,

si

ei

non

contingit

aurum

habere

in

arca?

Quia

si

aurum

haberet

in

arca,

furem

timeret,

et

aurum

de

arca

etiam

nolens

perderet;

fidem

autem

de

corde

non

perderet,

si

ipse

illam

inde

non

expelleret.

Cito

autem

responderi

potest,

charissimi.

Fecit

Deus

pauperem,

ut

probet

hominem;

et

fecit

Deus

divitem,

ut

probet

illum

de

paupere.

Et

omnia

quae

fecit

Deus,

recte

fecit.

Et

si

non

possumus

videre

consilium

ipsius,

quare

illud

sic

fecit

et

illud

sic;

bonum

est

nobis

ut

subdamur

sapientiae

ipsius,

et

credamus

quia

bene

fecit,

et

si

nondum

novimus

quare

fecit:

et

habebimus

cor

rectum,

ut

praesumamus

et

confidamus

in

Domino,

et

non

movebuntur

pedes

nostri,

et

fit

in

nobis

ascendentibus

unde

coepit

iste

psalmus,

Qui

confidunt

in

Domino,

sicut

mons

Sion,

non

commovebuntur

in

aeternum.

3

Qui

sunt

isti?

Qui

inhabitant

Ierusalem:

ipsi

non

commovebuntur

in

aeternum,

qui

inhabitant

Ierusalem.

Si

hanc

Ierusalem

intellexerimus,

omnes

qui

illic

inhabitabant,

bellis

et

eversione

ipsius

civitatis

exclusi

sunt:

modo

quaeris

Iudaeum

in

civitate

Ierusalem,

et

non

invenis.

Quare

ergo

non

movebuntur

in

aeternum,

qui

inhabitant

Ierusalem,

nisi

quia

est

alia

Ierusalem,

de

qua

multa

soletis

audire?

Ipsa

est

mater

nostra,

cui

suspiramus

et

gemimus

in

ista

peregrinatione,

ut

ad

illam

redeamus.

Erraveramus

ab

ea,

et

viam

non

habebamus:

Rex

ipsius

venit,

et

via

nobis

factus

est,

ut

ad

illam

redire

possimus.

Ipsa

est

illa,

ubi

stantes

erant

pedes

nostri

in

atriis

Ierusalem,

sicut

audistis

in

psalmo

canticorum

graduum

superiore,

iam

vobis

exposito

et

tractato

qui

interfuistis;

cui

suspirabat

ille

qui

cantabat,

Ierusalem

quae

aedificatur

ut

civitas;

cuius

participatio

eius

in

idipsum.

Qui

ergo

ibi

habitant

non

movebuntur

in

aeternum.

Qui

autem

habitarunt

in

ista

Ierusalem,

moti

sunt;

primo

corde,

postea

exsilio.

Quando

moti

sunt

corde

et

ceciderunt,

tunc

Regem

ipsius

supernae

Ierusalem

crucifixerunt.

Iam

spiritualiter

foris

erant,

et

ipsum

Regem

foras

excludebant.

Eiecerunt

enim

illum

extra

civitatem

suam,

et

foris

crucifixerunt.

Et

ipse

eiecit

illos

extra

civitatem

suam,

id

est

aeternam

Ierusalem

matrem

omnium

nostrum,

quae

est

in

coelis.

4

Qualis

est

ista

Ierusalem?

Breviter

describit

eam.

Montes

in

circuitu

eius.

Magnum

aliquid,

nos

esse

in

ea

civitate

quam

circumdederunt

montes?

Ipsa

est

tota

felicitas

nostra,

quia

habebimus

civitatem

quam

circumdederunt

montes?

Num

enim

non

novimus

montes?

aut

quid

sunt

montes,

nisi

tumores

terrarum?

Alii

sunt

ergo

montes

amabiles,

montes

excelsi,

praedicatores

veritatis,

sive

Angeli,

sive

Apostoli,

sive

Prophetae.

Ipsi

sunt

in

circuitu

Ierusalem;

ambiunt

illam,

et

quasi

murum

illi

faciunt.

De

his

montibus

amabilibus

et

delectabilibus

assidue

Scriptura

loquitur.

Advertite

cum

auditis

vel

legitis;

pluribus

locis

invenitis

montes

delectabiles,

quam

nos

possumus

commemorare.

Verumtamen

quantum

Dominus

suggerit,

delectat

nos

de

his

montibus

multa

dicere;

et

divina

testimonia

de

Litteris

sanctis

occurrerunt

nobis.

Ipsi

sunt

montes

qui

illuminantur

a

Deo:

et

primitus

illuminantur,

ut

ab

ipsis

lumen

descendat

ad

valles,

vel

ad

colles;

quia

non

tantae

sunt

altitudinis,

quantae

sunt

montes.

Ipsi

sunt

per

quos

nobis

praerogatur

Scriptura,

sive

in

prophetia,

sive

in

Apostolis,

sive

in

Evangelio.

Ipsi

sunt

montes

de

quibus

cantamus,

Levavi

oculos

meos

in

montes,

unde

veniet

auxilium

mihi;

quia

de

Scripturis

sanctis

in

hac

vita

habemus

auxilium.

Sed

quia

ipsi

montes

non

a

se

proteguntur,

nec

a

seipsis

nobis

consulunt,

nec

spes

nostra

debet

esse

in

montibus,

ne

maledicti

simus

qui

spem

in

homine

ponimus;

iam

dixerat,

Levavi

oculos

meos

in

montes,

unde

veniet

auxilium

mihi;

Auxilium,

inquit,

meum

a

Domino,

qui

fecit

coelum

et

terram.

Ipsi

sunt

montes

de

quibus

item

dicit:

Suscipiant

montes

pacem

populo

tuo,

et

colles

iustitiam.

Montes

magni

sunt,

et

colles

minores

sunt.

Montes

ergo

vident,

colles

credunt:

qui

vident,

pacem

susceperunt

et

attulerunt

ad

cos

qui

credunt.

Qui

enim

credunt,

suscipiunt

iustitiam;

quia

iustus

ex

fide

vivit.

Angeli

vident,

annuntiant

quod

vident,

et

credimus

nos.

Ioannes

ille:

In

principio

erat

Verbum,

et

Verbum

erat

apud

Deum,

et

Deus

erat

Verbum

:

videbat,

praedicavit

nobis

ut

crederemus.

Et

per

montes

suscipientes

pacem,

susceperunt

colles

iustitiam:

quia

de

ipsis

montibus

quid

ait?

Non

dixit,

A

se

habent

pacem,

vel,

instituunt

pacem,

vel,

generant

pacem;

sed,

suscipiunt

pacem.

Unde

suscipiunt

pacem,

Dominus

est.

Sic

ergo

leva

oculos

tuos

ad

montes

propter

pacem,

ut

auxilium

tuum

sit

a

Domino,

qui

fecit

coelum

et

terram.

Rursus

illos

montes

commemorans

Spiritus

sanctus

hoc

ait:

Illuminans

tu

admirabiliter

a

montibus

aeternis.

Non

dixit,

Illuminant

montes;

sed,

Illuminans

tu

a

montibus

aeternis:

per

montes

istos

quos

aeternos

esse

voluisti,

praedicans

Evangelium,

tu

illuminans,

non

montes.

Tales

ergo

montes

in

circuitu

Ierusalem.

5

Et

ut

noveritis

quales

sint

montes

in

circuitu

eius;

ubi

commemoravit

montes

bonos

Scriptura,

valde

raro

et

difficile,

aut

forte

nunquam

non

et

statim

ibi

nominat

Dominum,

aut

simul

significat,

ne

spes

remaneat

in

montibus.

Ecce

videte

quam

multa

commemoravi.

Levavi

oculos

meos

in

montes,

unde

veniet

auxilium

mihi:

et

ne

ibi

remaneas,

Auxilium

meum,

inquit,

a

LINKS PRO WORT DEAKTIVIEREN APPARAT EINBLENDEN
Melden Sie einen Fehler oder machen Sie eine Anregung

© 2006 - 2022 Monumenta Informatik